Rozwód jest niewątpliwie jednym z ważniejszych kryzysów życiowych. Zawsze niesie on za sobą zapowiedź zmiany. O tym jak wielka będzie ta zmiana decydują indywidualne cechy osób rozwodzących się ale też cechy samego zdarzenia, którego istotą jest rozłąka, destrukcja i odrzucenie. Zakończenie małżeństwa może wiązać się z dylematami natury moralnej, religijnej i obyczajowej. Rozwód to utrata związku, który przecież miał być stały i satysfakcjonujący. Nawet jeśli jest szansą rozwojową dla jednego z partnerów to nic nie jest w stanie przekreślić tkwiących w nim zagrożeń. Rozwód wymaga od partnerów reorganizacji dotychczasowego życia, oraz niezależnie od tego czy jest się osobą aktywną, która ma kontrolę nad tym co się dzieje, czy tą która musi się podporządkować czyjejś decyzji wiąże się ze ogromnym stresem.
Rozwód rozpatrywany z punktu widzenia osoby dorosłej jest przełomem, który zmienia sytuację emocjonalną, ekonomiczną i społeczną.
Rozwód rozpatrywany z perspektywy rodziny wiąże się ze zmianami jej struktury i funkcji. Przeważnie z życia pod jednym dachem przechodzimy do oddzielnego zamieszkania. W Polsce zwykle jeden rodzic mieszka z dziećmi a drugi pełni funkcje wychowawcze w wyznaczonych terminach, trochę na odległość, co też jest źródłem obaw i czasem nieporozumień lub konfliktów.
Sytuacja dzieci po rozwodzie rodziców jest trudna z dwóch powodów. Po pierwsze, ze względu na samą charakterystykę sytuacji, w której się znalazły i po drugie, ze względu na stojące przed nimi zadania rozwojowe.
Dzieciom trzeba koniecznie powiedzieć o zmianie, jaka w najbliższym czasie zajdzie w życiu rodziny, (ale rodzice muszą być pewni swej decyzji, jeśli nie są pewni to niech najpierw dogadają się między sobą i nie ma potrzeby wciągać dziecka w konflikt pomiędzy rodzicami). Informacja, którą chcemy przekazać dzieciom o naszym rozstaniu powinna być krótka, konkretna i dostosowana do wieku dziecka.
Z punktu widzenia nastolatka rozstanie rodziców jest to zdarzenie pojawiające się w nieodpowiednim czasie i miejscu, trwające zbyt długo, o nieprzewidywalnej sekwencji, wywołujące zbyt wiele zmian i co najważniejsze –pojawiające się w nieodpowiednim kontekście, bo w trakcie nakładania się dwóch kryzysów: kryzysu rozwodu i kryzysu dorastania.
Konflikty istniejące między rodzicami odbijają się w funkcjonowaniu dzieci, zanim jeszcze formalne rozejście się rodziców ma miejsce, i negatywnie wpłynie na przystosowanie społeczne dziecka.
Badania (Wallerstein, Kelly 1980; Hines 1997) udowodniły, że gdy rodzice gorzej radzą sobie z rozwodem to efektywność zaradcza dzieci też ulega pogorszeniu. Natomiast rodzice, którzy odzyskują indywidualną równowagę i mają poprawne wzajemne kontakty, poprawiają efektywność dziecka. Każdy z rodziców oddziałuje na dziecko, przekazując mu te umiejętności wprost i drogą pośrednią.
Wszystkich Państwa będących w momencie rozwodu, decyzji o nim, z wątpliwościami, trudnościamii zapraszam do kontaktu :